Парчами давлатии Тоҷикистон дар моҳи ноябри соли 1992 дар иҷлосияи 16–и Шурои Олӣ қабул шудааст. Парчами давлатии Тоҷикистон матои росткунҷаест, ки аз се рахи рангаи уфуқи иборат аст
— рахи боло ранги сурх дошта, паҳнои он ба рахи поён- сабз баробар мебошад, рахи сафеди мобайнӣ якуним баробари паҳнои ҳар яке аз рахҳои ранга аст:
— рӯйи рахи сафед дар мобайни парчам бо зарҳал рамзи тоҷи тасдиқшуда ва болои он ҳафт ситора дар шакли нимдоира кашида шудааст;
— ранги сурх – мубориза ва ҷонисории халқ дар роҳи озодӣ ва истиқлолият;
— ранги сафед – бахту иқболи сафед, нияти неки халқамон;
— ранги сабз – саъю кӯшиш ва заҳмату меҳнати халқ, ки аз он кишварамон сарсабзу хуррам мешавад.
Аввалин Парчами қадимаи тоҷикон «Дирафши Ковиён» ном дошт, ки он ҳамчун рамзи ваҳдат ва ягонагии давлатдории ориёӣ қабул карда шуда буд. Дирафш аз замонҳои қадим нишона ва рамзи муқаддаси ҳар миллату давлат будаастт ва ба хотири ҳифзи он фарзандони миллат ҷоннисориҳо кардаанд.
Хушбахтона бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ тоҷикон соҳиби Парчами миллӣ –яъне таҷассумгари гузаштаи шоён ва ояндаи дурахшони тоҷикон гардидаанд. Баъди ҳазор соли бедавлатӣ ҳамчун натиҷаи азму талошҳои пайвастаи мардуми озодихоҳи тоҷик ба даст омадани соҳибистиқлолӣ дар назди мо иҷрои вазифаи бисёр масъулиятнок ва дар айни замон хеле пурифтихор, яъне бунёди давлати навини ҷавобгӯ ба манфиатҳои халқу кишвар ва ба вуҷуд овардани аркони давлатдории таърихиву тақдирсоз сиву се сол пур шуд.