Сарқонун (Конститутсия) қонуни асосии кишвар буда, тартиби давлатдорӣ, сохтори ҳокимият ва ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандонро муайян мекунад. Он як санади бунёдии сиёсӣ ва ҳуқуқист, ки дар он тамоми арзишҳои демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявияти давлат таҷассум ёфтаанд.
Сарқонуни Тоҷикистон аз 10 боб ва 100 модда иборат аст ва ба манфиати рушди ҷомеа, ҳифзи арзишҳои миллӣ ва фароҳам овардани ҳуқуқи баробар барои тамоми шаҳрвандон равона шудааст.
Мафҳум ва аҳамияти Конститутсия
Конститутсия ҳамчун қонуни олии давлат ҳамаи қонунҳо ва қарорҳои дигарро танзим мекунад. Он:
Ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва шаҳрванд-ро кафолат медиҳад.
Қабули Сарқонун дар як марҳалаи бисёр душвору сарнавиштсоз – баъди ба истиқлол расидани Тоҷикистон ва оғози ҷанги шаҳрвандӣ – сурат гирифт. Ин санад ҳамчун рамзи якпорчагӣ, сулҳ, ваҳдат ва оғозёбии сохтмони давлати ҳуқуқбунёд қабул гардид.
Аз ҳамон сол инҷониб, 6 ноябр на танҳо як санаи ҳуқуқӣ, балки рамзи ҳисси баланди ватандӯстӣ, эҳтиром ба қонун ва қонуният, инчунин дарки масъулияти шаҳрвандӣ ба шумор меравад.