НАҚШИ ҶАВОНОН ДАР ПЕШБУРДИ ҶОМЕАИ ИМРӮЗА

Дар ҷомеаи имрӯза дар кори пешбурди Ватани азизамон мавқеи ҷавонон хеле муҳим мебошад. Нақши ҷавонон дар замони имрӯза, нерӯи пешбарандаи иқтисод буда, истифодаи васеи технологияи муосирро дар истеҳсолот метавонад ба хубӣ таъмин созад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо дастгирии ҷавонон ва таъмини онҳо бо ҷойҳои нави корӣ диққати махсус дода, пешниҳоди онҳоро баҳри инкишофи мамлакатамон ва шароити мусоиди кору фаъолиятро пайваста таъмин месозад.

Ҳамзамон, дар шароити глобализатсия ва ҳамгироии Тоҷикистон бо ҷаҳони муосир мо бояд восита, роҳҳо ва шаклҳои татбиқи андешаи миллиро дар соҳаи иқтисодиёт, иҷтимоиёт, фарҳанг, сиёсати давлатро бо дасту дили гарм ва неруи бунёдгарона ширкат варзида амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро ҳимоя намоем.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат дар яке аз Паёми худ ба Маҷлиси Олӣ дар бораи дурнамои рушди иқтисодиву иҷтимоии мамлакатамон батафсил сухан ронда, баён дошт, ки «Мо ташаккулдиҳандагони фарҳанги нави шаҳрвандии миллати тоҷик ҳастем. Шумо – ҷавонони бонангу номуси миллати тоҷик, офаранда ва созандаи ин фарҳанг мебошед»

Ба масъалаи ҷавонон барои он таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намуданд, ки онҳо ояндаи миллату давлатанд ва ҳамзамон Тоҷикистон аз ҷумлаи кишварҳои аҳолиаш ҷавон буда, синни миёнаи сокинони он 24- сол мебошад ва 35 -фоизи аҳолиро ҷавонони синни аз 14 то 30-сола ташкил медиҳанд. Аз ин лиҳоз таъкид дошт, ки: «Бинобар ин, шумо бояд дар маҷмӯъ сиёсати давлатро доир ба тамоми соҳаҳо ҳамчун сиёсати давлатии ҷавонон қабул карда, дар татбиқи он такягоҳи асосӣ бошед.

Ҳар як тадбире, ки дар мамлакат амалӣ карда мешавад, мақсад аз он пеш аз ҳама беҳбудии ҳаёти шумо – ҷавонон ва ба хотири ояндаи неки Тоҷикистон аст. Бо дарки амиқи ин рисолат шумо – ҷавонони фаъоли мамлакат бояд ташаббус ва нерӯи созандаи худро беш аз пеш ба манфиати рушди миллат ва давлат равона сохта, кӯшиш намоед, ки дар ҷомеа мавқеи арзандаро соҳиб гардед, нерӯи эҷодиву илмӣ ва тафаккури созандаву бунёдкори худро пайваста густариш диҳед»

Ҷавонон бояд дар корҳои созандагиву бунёдкорӣ, иштирок намуда, ташаббускору навовар ва дар ҷустуҷӯи имконияту роҳу усулҳои нави тараққиёти ҳамаҷонибаи давлатамон бошанд.

Ҷавонон бояд ба омӯзишу такмили донишу малакаи худ диққати ҳамаҷониба диҳанд, чунки Тоҷикистон ба мутахассисони соҳибтаҳсилоту ташаббускоре ниёз дорад, ки мувофиқи талаботи иқтисоди бозорӣ вусъати рушди иқтисодию иҷтимоии кишварамонро таъмин менамоянд.

Аз нигоҳи Пешвои миллат ҷавонон дар мадди аввал дар андешаи баланд бардоштани мақому манзалати хеш дар ҷомеа ва баъдан мақоми ватани хеш дар ҷаҳон бошанд, чунончи худ мегуяд:

«Ҳар як ҷавон бояд дар хусуси дар ҷомеа пайдо намудани мавқеи сазовори худ андеша карда, ба таври возеҳ дарк намояд, ки бо меҳнати ҳалол на танҳо зиндагии шоистаи худ, балки рушду ободии Ватани хешро таъмин месозад»

Дар Тоҷикистон бо мақсади фароҳам овардани муҳит ва шароити мусоид барои рушду камоли ҳамаҷонибаи ҷавонон ҳанӯз дар солҳои нахустини истиқлолият Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон» қабул гардида буд. Инчунин барои татбиқи самарабахши сиёсати давлатии ҷавонон Кумитаи кор бо ҷавонон, ки мақоми идоракунандаи давлатӣ аст, таъсис дода шуд.

Вобаста ба тақозои замон Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи ҷавонон ва сиёсати давлатии ҷавонон» дар таҳрири нав қабул гардид, ки барои ҳалли масъалаҳои марбут ба ҷавонон заминаи боэътимод фароҳам овардааст.

Бо вуҷуди татбиқи нақшаҳои барномавии давлатӣ ва тадбирҳое, ки Ҳукумати ҷумҳури ва Пешвои миллат вобаста ба беҳбудии вазъи ҳуқуқиву иҷтимоии ҷавонон пайваста амалӣ месозад, ҳоло дар ҳаёти онҳо камбудиву норасоиҳои ҷиддӣ ба назар мерасанд. Ҳанӯз на ҳамаи ҷавонон аз имкониятҳои ҳифзи иҷтимоӣ, соҳиби ихтисос ва шуғли мувофиқ шудан ба таври кофӣ бархӯрдоранд.

Барои соҳиби касб ва маърифати баланд шудани ҷавонон, рушди маънавию ҷисмонии онҳо, ташкили ҷойҳои нави корӣ ва дастгирии оилаҳои ҷавон зарур мебояд, ки вазорати маориф ва илм, меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ, тандурустӣ, кумитаҳои кор бо ҷавонон, оид ба корҳои занон ва оила, тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш, мақомоти маҳаллии ҳокимияти давлатӣ ва дигар муассисаҳои ҷамъиятӣ тадбирҳои мушаххас андешида, дар асоси онҳо ба беҳбудии ҳаёти ҷавонон мусоидат намоянд.

Арзишҳои миллӣ дар давоми садсолаҳо ба зиндагии мо ворид шуда, чун меҳвари мутамаркази пешбаранда, оини давлатдории тоҷиконро дар мушкилтарин лаҳзаҳои таърих бо сабру таҳаммул, ҳусни тадбир, талоши фарҳангӣ, рисолати маънавӣ, худшиносиву худогоҳӣ ва ифтихори ватандорӣ пуштибонӣ намудаанд.

Аз ин лиҳоз, ба осонӣ пушти по задани дастовардҳои ҳазорсолаи таърихию фарҳангӣ аз ҷониби баъзе ҷавонони кӯтоҳандешу бегонапараст оқибати нек надорад, чунончи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ мегуяд:

«Фарде, ки аз сарчашмаи суннатҳои аҷдодӣ ғизо намегирад, аз фарҳанги қадимаву ғановатманди гузаштагон баҳравар намегардад, ба қадри забони шевои модарӣ, адабиёти чандинҳазорсола, таърихи бою пурифтихор ва Ватани тамаддунпарвари аҷдодӣ намерасад, чун дарахтест, ки аз решаи ҳаётбахш канда шудааст».

Насли наврас ва ҷавонони имрӯза бояд аз он шукргузор бошанд, ки дар давлати соҳибистиқлол зиндагӣ, таҳсил ва кор мекунанд, фарзанди миллати сарбаланду соҳибтамаддун ва Ватани ободу мустақил мебошанд. Ин давлати соҳибистиқлол барои имрӯзу ояндаи онҳо ба андозаи имкон шароит муҳайё месозад ва барои рушду нумӯи рӯзафзуни кишвар тадбирҳо меандешад.

Ҳар як насли калонсол мехоҳад, ки фарзандонаш– ҷавонони имрӯза ва созандагони фардои Ватан баробари омӯхтани забони модарӣ ва илму дониш, азбар намудани забонҳои хориҷӣ, истифодаи моҳиронаи технологияи муосир ва дастовардҳои соҳаи компютерӣ, аз таърихи кӯҳан, мероси гаронбаҳо ва анъанаҳои пурарзиши фарҳанги миллии тоҷикон огоҳ бошанд ва аз миллати қадимаву сарзамини аҷдодии худ ифтихор намоянд.

Дар масоили истиқлолият, озодӣ ва ба даст омадани ваҳдати миллиро борҳо Пешвои миллат пеши назар оварда ба ҷавонои Ватанпарвар таҳкид менамояд, ки «Шумо – ҷавонон бояд хуб дарк кунед, ки истиқлолияти воқеӣ доштан ва соҳибдавлату соҳибватан будан барои инсон бузургтарин неъмат ва волотарин ормони зиндагӣ аст».

Барои расидан ба истиқлолият, бунёди оини давлатдорӣ, ташаккули воқеии миллат, ҳифзи арзишҳои миллию фарҳангӣ ва соҳибдавлату соҳибватан шудани мову шумо дар тӯли чандин асрҳо ҳазорон фарзандони фидоию ватанпараст ва садҳо пешвоёни сарсупурдаи зираку дурандеш талошҳои пайгирона ва муборизаҳои беамони огоҳонаю ҷасурона бурдаанд.

«Мову шумо – ҷавонон ба қадри ин Ватани аҷдодию давлати соҳибистиқлол расида, аз гузаштагони сарбаланд ва падару модарони худ бояд дарси сабру тоқат, меҳнату ободкорӣ, ватандӯстию мардонагӣ, шуҷоату қаҳрамонӣ омӯзем» .

Шумо бояд аз мактаби наслҳои калонсол сабақи ватандорию бунёдкориҳоро омӯзед. Дӯстию рафоқат, хоксорию сабру таҳаммул, зиракии сиёсию ҳусни тадбир, ватандӯстиву ватанпарастӣ, ифтихори миллӣ, донишандӯзию худогоҳӣ бояд хислатҳои муҳимтарини ҷавонони мо бошанд.

Ҷавонон бояд сарнавишти ибратомӯзи гузаштаҳои худ, фидокорию ҷонбозиҳои қаҳрамонони халқи тоҷик ва таърихи кӯҳану нави миллати худро хуб донед. То ҷавонон таърихи гузаштаи халқи худ ва ҷонбозиҳои душвору тӯлонӣ ва пурмашаққати расидан ба истиқлолиятро хуб надонанд, ватандӯст ва миллатдӯсти ҳақиқӣ шуда наметавонанд.

Ҷавонон бояд пайгирона омӯзанд ва эътимод пайдо намоянд, ки миллати тоҷик яке аз халқҳои қадимтарини ҷаҳон аст. Инро фарҳангу таърихи ориёиҳо ва гузаштаи миллати куҳанбунёди тоҷик собит месозад.

Чи гунае, ки сарвари хирадманди мо Пешвои муъаззами миллати тоҷик арз менамояд:

«Шумо – ҷавонон бояд ифтихор кунед, ки идомадиҳандаи ҳамин таърих, ҳамин фарҳанг ва ҳамин миллати қадимтарини олам мебошед. Бояд ба ин ифтихор сазовор бошед ва инсондӯстию накӯкорӣ, инсофу адолат, эҳтироми калонсолон, дӯстию рафоқат ва дигар арзишҳои волои миллию умумибашариро пешаи худ намоед».

Ҳар сол мо 27 июн – Рӯзи ваҳдати миллиро ҷашн мегирем. Ин рӯзи имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон аст. Сулҳи мо осон ба даст наомадааст.

Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо вуҷуди тамоми душвориҳо кӯшиш дорад ба ҷавонон ғамхорӣ зоҳир намояд, шароити мусоид фароҳам оварад, то ки онҳо хуб таҳсил карда, огоҳона кору зиндагӣ ва рӯзгори ободу шоистаи таҳсин эҷод намоянд. Ояндаи неку обод, зиндагии тинҷу осудаҳолона ва оромию осудагии кишвар бевосита ба худи ҷавонон вобаста аст. Дар мадди аввал ҷавононро мебояд, ки фирефтаи таблиғоти бадхоҳони миллати тоҷик нагарданд, аз ҷиҳати сиёсӣ ҳушёр, огоҳу зирак ва бедору солимфикр бошанд. Ин гарави ободии Ватану осудагии кишвар, шарти муҳими тинҷию амонии мамлакат, омили асосии беҳшавии зиндагии наслҳои имрӯзу оянда ва пойдории амнияти ҷомеа ва рушду шукуфоии Тоҷикистони азизу соҳибистиқлоли мо мебошад.

Ҷавонон барои тақдири имрӯзу ояндаи давлату миллат, рушду ободии мамлакат, дар арсаи ҷаҳон ва миёни давлатҳои мутамаддини олам мақоми шоиста ёфтани Тоҷикистони азиз масъулияти бузург бар дӯш доранд.

Ҷавонон бояд бо набзи ҳаёт ва асри нав ҳамқадам бошанд, талаботи замонро пайваста эҳсос намуда, аз дастовардҳои илму техникаи муосир бохабар бошанд ва аз таҷрибаи пешбурди иқтисоду идоракунӣ воқиф гарданд, манфиати миллату амнияти давлати соҳибистиқлоли худро дар раванди пурталотуми бархӯрдҳои ҷаҳонӣ ҳимоя карда тавонанд.

Ҷавонон идомадиҳандаи таъриху фарҳанги қадимаи Ватани худ, сарчашмаи ташаббусҳои бузург, манбаи ғояҳои нав, эҷодкори тақдири имрӯзу ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол ба шумор мераванд.

Итминон дорем, ки ҳар як ҷавони бо фарҳангу бо номус ва ватандусту ватанпарвари тоҷик чун фарзанди асил барои таъмини амнияти истиқлолияту ваҳадти миллӣ, рушди устувори иқтисодиёт ва пешрафти Тоҷикистон заҳмат кашида, Ватани азизи худро ба кишвари мутараққии дунё табдил хоҳад дод.

Имрӯз халқи тоҷик бо роҳбари хирадмандаш Асосгузори Сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои Миллат Эмомалӣ Раҳмон боварии комил доранд, ки шумо – ҷавонон ин масъулияти бузурги таърихӣ ва қарзи пурифтихори фарзандии худро сарбаландона адо хоҳед кард.

Дар охир боз руй меоварем аз умед ва орзӯҳои нек ва дуъои хайри раҳбару раҳнамою ғамхори давлату миллати тоҷик, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ,Пешвои миллати тоҷдори тоҷик Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон:

«Бигузор ҷавонон ҳамчун нерӯи пешбаранда, илҳомбахши кору пайкор, ворисони арзандаи миллату давлат ва тақдирсози роҳи имрӯзу ояндаи Тоҷикистон бошанд!

Бигузор ҷавонони мо бо Ватан, миллат, забон ва ниёгони сарбаланди хеш ифтихор намоянд ва ҳифзи дастовардҳои истиқлолият, тамомияти арзӣ ва амнияту осудагии Тоҷикистони азизу ягона, мақсаду мароми зиндагӣ ва ормонҳои волои онҳо гарданд»!

Ғурбатов Раҳматулло

иқтисодчии “Коллеҷи тиббии ш.Кӯлоб ба номи Раҳмонзода Раҳматулло Азиз”