ИСТИҚЛОЛИ ДАВЛАТӢ ВА ХУДШИНОСИИ МИЛЛӢ

Истиқлоли давлатӣ барои ҳар як миллат бузургтарин арзиш ва неъмати бебаҳо ба шумор меравад. Он имконият медиҳад, ки давлат бо такя ба арзишҳои миллӣ, таърих ва фарҳанги худ роҳи рушду пешрафтро интихоб намояд. Барои мардуми тоҷик, Истиқлоли давлатӣ на танҳо рамзи озодӣ, балки заминаи таҳкими давлатдорӣ ва ҳифзи ҳувияти миллӣ мебошад. Таърих гувоҳ аст, ки мардуми тоҷик асрҳо дар орзуи соҳибистиқлолӣ буданд ва танҳо дар асри XX ин орзӯи дерина амалӣ гардид.

Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон 9 сентябри соли 1991 ба даст омад ва он рӯйдод ба миллати тоҷик имконият дод, ки пас аз садсолаҳо соҳиби давлатдории мустақил гардад. Солҳои аввали Истиқлоли давлатӣ барои мардуми кишвар осон набуданд. Ҷанги шаҳрвандӣ ва мушкилоти иқтисодӣ ҷомеаро ба озмоишҳои сахт рӯ ба рӯ намуданд. Бо вуҷуди ин, тавассути талошҳои роҳбарияти сиёсӣ ва ваҳдати миллӣ сулҳу субот дар кишвар барқарор шуд. Ин марҳала нишон дод, ки Истиқлоли давлатӣ танҳо эълон нест, балки масъулияти бузурге мебошад, ки ҳар як шаҳрванд бояд дар таҳкими он саҳмгузор бошад.

Истиқлоли давлатӣ имкон дод, ки Тоҷикистон Конститутсияи худро қабул намояд. Конститутсияи соли 1994 ба сифати санади асосӣ ва қонуни олӣ ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрвандро эътироф намуд. Он пояи ҳуқуқии давлатдориро таҳким бахшид ва рушди минбаъдаи сиёсиву иҷтимоӣ ва иқтисодиро таъмин кард. Дар асоси Конститутсия мақоми забони давлатӣ ба забони тоҷикӣ дода шуд, ки ин омили муҳими ҳифзи ҳувияти миллӣ мебошад.

Дар соҳаи иқтисодӣ Истиқлоли давлатӣ шароити гузариш ба муносибатҳои бозорӣ ва рушди инфрасохториро фароҳам овард. Бо сохтмони роҳҳои байналмилалӣ, неругоҳҳои барқӣ ва корхонаҳои саноатӣ Тоҷикистон қадам ба сӯйи худкифоӣ ва пешрафт гузошт. Имрӯз кишвар дар самти энергетика, кишоварзӣ ва нақлиёт дастовардҳои назаррас дорад. Неругоҳи барқи обии «Роғун» рамзи Истиқлоли давлатии энергетикӣ ва ояндаи равшани Тоҷикистон маҳсуб мешавад.

Дар бахши иҷтимоӣ Истиқлоли давлатӣ шароити мусоид барои рушди маориф ва тандурустӣ фароҳам овард. Мактабҳои нав сохта шуданд, донишгоҳҳо ва муассисаҳои таҳсилоти олӣ рушд карданд. Дар заминаи Истиқлоли давлатӣ наслҳои ҷавон имконият пайдо карданд, ки бо истифода аз барномаҳои давлатӣ ва байналмилалӣ дар дохил ва хориҷи кишвар таҳсил намоянд.

Дар бахши фарҳангӣ ва маънавӣ Истиқлоли давлатӣ боиси эҳёи арзишҳои миллӣ гардид. Забони тоҷикӣ мақоми давлатӣ гирифт ва дар тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа истифодаи он густариш ёфт. Мероси таърихиву фарҳангии ниёгон зинда гардид ва барномаҳои зиёде барои ҳифз ва инкишофи фарҳанг амалӣ шуданд. Бунёди Осорхонаи миллӣ, таҷлили ҷашнҳои бузург ба мисли 1100-солагии Давлати Сомониён нишонаи эҳтиром ба гузашта ва ҳифзи ҳувияти миллӣ мебошад.

Аз нигоҳи сиёсӣ, Истиқлоли давлатӣ имконият дод, ки Тоҷикистон сиёсати хориҷии мустақилро пеш барад ва бо кишварҳои ҷаҳон муносибатҳои дӯстона барқарор намояд. Имрӯз Ҷумҳурии Тоҷикистон узви фаъоли Созмони Милали Муттаҳид, Созмони Ҳамкории Шанхай ва дигар ташкилотҳои байналмилалӣ мебошад. Пешниҳодҳои Тоҷикистон дар соҳаи ҳифзи муҳити зист, махсусан ташаббусҳои байналмилалӣ дар мавриди об, дар арсаи ҷаҳонӣ пазируфта шудаанд.

Ҳамзамон Истиқлоли давлатӣ барои таҳкими ваҳдати миллӣ нақши муҳим бозид. Бо қабули Созишномаи сулҳ ва ризоияти миллӣ дар соли 1997 Тоҷикистон тавонист саҳифаи навро дар таърих боз кунад ва ба сӯйи рушди устувор қадам гузорад. Ваҳдати миллӣ ҳамчун дастоварди беназири Истиқлоли давлатӣ барои наслҳои оянда сабақи бузург аст.

Хулоса, Истиқлоли давлатӣ барои мардуми тоҷик бузургтарин дастоварди таърихӣ мебошад. Он омили асосии таҳкими давлатдорӣ, ҳифзи ҳувияти миллӣ ва рушди ҷомеа ба шумор меравад. Бо шарофати Истиқлоли давлатӣ Тоҷикистон тавонист пояҳои давлати ҳуқуқбунёдро таҳким бахшад, иқтисодро рушд диҳад ва фарҳангро эҳё намояд. Ҳар як шаҳрванд бояд қадри Истиқлоли давлатиро донад ва барои ҳифзу тақвияти он саҳмгузор бошад, зеро ояндаи давлати тоҷикон маҳз дар партави Истиқлоли давлатӣ ободу пешрафта хоҳад шуд.