Ҳамасола мо, сокинони кишвари биҳиштосои Тоҷикистон шоҳиди ироаи Паёми Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олӣ мегардем ва хуб медонем, ки Паём ин натиҷагирӣ аз соли сипаришуда ва дурнамо барои солҳои оянда мебошад, ки ҳамеша муждаи некро дар пай дорад.
Паёми навбатии Пешвои миллат чун солҳои қабл, пур аз рақамҳои дақиқу суханони пандомез буд, ки ҳар як хонанда ва шунавандаро бар он водор месозад, ки ҳамаи онро ба риштаи таҳлил кашанду аз рӯйи он амал намояд.
Суханоне, ки дар Паём вобаста ба бузургии Зан-Модар гуфта шуданд, таърихӣ буда, дар ҳақиқат Модар бузург аст ва ҳар як инсон бояд ба Зан-Модар арҷ гузорад ва ҳурмату эҳтироми онро ба ҷо орад, чунки «Биҳишт зери пойи модарон аст» -гуфтаанд.
Паёми Роҳбари давлат, пеш аз ҳама, пандест барои нафароне, ки нисбат ба Зан-Модар ҷабру зулм ва беэҳтиромиро раво мебинанд. Аз ҷумла, дар Паём таъкид гардида- аст: «Дар фарҳангу тамаддуни мо — тоҷикон иззату эҳтироми Зан-Модар ҳамеша ҷойгаҳи хос дорад. Вале бояд гуфт, ки мақому манзалати занону бонувон ва нақши онҳо дар эъмори давлати муосир ва рушди ҷомеа маҳз дар замони соҳибистиқлолӣ воқеан боло рафтааст.